در سیر به سوی خدا هر یک از اشخاص از نفس خود یک جاده ی شخصی دارد

که از جنس نور است و مثل طنابی است که به وسیله آن بالا و پایین می رود.

در این مرحله راه ها به تعداد نفوس خلائق متعدد است.

ولی وقتی شخص از مرحله ی نفس عبور کند،

به شاهراهی می رسد که همه ی راه های نفس اشخاص به آن منتهی می شود.

شاهراه همان صراط مستقیم است و یکی بیش نیست.

این شاهراه به مقصد ختم می شود؛ یعنی توحید.

امیرالمومنین علیه السّلام فرمود: منم صراط مستقیم.

پس به وادی توحید جز از طریق شاهراه ولایت نمی توان رسید.


مصباح الهدی/204